Nikt nie wyobraża sobie wakacyjnego wypoczynku na Pomorzu bez wizyty na jednej z plaż i skorzystania z morskiej kąpieli. W Trójmieście i okolicach znajdują się dziesiątki zadbanych, strzeżonych kąpielisk, wyposażonych w toalety, przebieralnie, wypożyczalnie sprzętu turystycznego i z dostępem do punktów gastronomicznych. Niektóre z nich (np. plaża w Śródmieściu Gdyni, Gdańsku Jelitkowie) mają prawo używania prestiżowego oznaczenia Błękitnej Flagi - unijnego symbolu kąpieliska najwyższej jakości.
Mało kto pamięta, że czyste plaże w Trójmieście mamy dopiero od nieco ponad 20 lat - wcześniej z powodu braku kanalizacji sanitarnej i ścieków zanieczyszczających wody Zatoki Gdańskiej kąpieliska od lat 80. ubiegłego wieku były zamknięte. Chorobą skóry groziło nawet samo leżenie na piasku. Dzięki budowie systemu oczyszczania nieczystości od lat 90. stan wody na trójmiejskich kąpieliskach znacząco się poprawił, co wpłynęło na rozwój ruchu turystycznego. Dziś problemy z czystością wody zdarzają się niezmiernie rzadko i tylko w określonych punktach. Większym problemem stał się za to regularnie powtarzający się zakwit glonów tzw. sinic, które na skutek wysokiej temperatury wody i braku wiatru namnażają się, tworząc przy plaży coś w rodzaju gęstej zielonej zupy. Wówczas kąpiel jest wzbroniona.
Aktualne informacje o stanie wody w kąpieliskach na Pomorzu i nie tylko można śledzić na stronie Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz gdańskich kąpielisk, serwisie miejskim Gdyni, a w Sopocie pod nr. tel. 609 680 939.
Na polowania na tury przyjeżdżali do Borów Tucholskich polscy królowie. Ponoć Władysław Jagiełło przed wojną z Krzyżakami urządzał tu łowy na grubego zwierza. Choć dziś w borach tura ani niedźwiedzia już nie spotkamy, nie brakuje tu dzikich zakątków i uroczysk. Park Narodowy Bory Tucholskie położony jest w centrum kompleksu leśnego. Przez jego teren wiodą znakowane szlaki piesze, do najciekawszych zalicza się czerwony Szlak Kaszubski z Chojnic do Wiela. Historycznie ten teren to część ziemi zaborskiej (czyli znajdującej się za borami), leżącej na dawnym pograniczu, z dala od ośrodków władzy oraz administracji świeckiej i duchowej.
Na wysokim, dochodzącym do 25 m brzegu Jeziora Charzykowskiego znajduje się punkt widokowy, z którego rozpościera się widok na całe jezioro. Znajdująca się po lewej stronie wyspa nazywana jest Wyspą Bachorską lub też - przez mieszkańców tych okolic - Wyspą Miłości dla Zaawansowanych. Przed wojną przyjeżdżały tu harcerki, a w 1941 r. ukrywali się partyzanci Armii Krajowej. Na Jeziorze Charzykowskim znajduje się też druga wyspa, która nazywa się Wyspą Miłości dla Początkujących. Cieszyła się ona ogromnym powodzeniem wśród zakochanych. Na Wielkim Kanale Brdy są trzy akwedukty, największy z nich można zobaczyć w Fojutowie przy trasie Tuchola-Czersk.
Dodatkowo Bory Tucholskie to niezwykle atrakcyjny teren dla poszukiwaczy skarbów. Ze względu na swoje walory obronne potężny leśny kompleks był podczas II wojny światowej miejscem zaciętych walk.
Kto raz zobaczy las, w którym mieszkają kormorany, nie zapomni tego widoku. Białe kikuty drzew, a na nich gniazda, w których żyje kilka tysięcy par ptaków - tak wygląda największa kolonia lęgowa kormoranów czarnych w Europie. A Mierzeja Wiślana to idealne miejsce do życia dla kormoranów. Wraz z nimi bytuje tu kilkaset par czapli.
Gdzie jeszcze zajrzeć, wybierając mierzeję? Jednym z ciekawszych miejsc w okolicy jest Stegna. Jej najcenniejszym zabytkiem jest kościół parafialny pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa, który mieści się przy ul. Gdańskiej 1. Warto zajrzeć także do Muzeum Zalewu Wiślanego w Kątach Rybackich, które skupia się na prezentowaniu historii, szkutnictwa i rybołówstwa na tym terenie. Muzeum mieści się przy ul. Rybackiej 64 (w wakacje otwarte jest od poniedziałku do niedzieli w godz. 10-17. Bilet normalny kosztuje 5 zł, ulgowy 3 zł, w środy wstęp jest darmowy, szczegóły na www.nmm.pl/muzeum-zalewu-wislanego).
Podczas podróży przez mierzeję nie można ominąć byłego obozu koncentracyjnego Stutthof. Przez jego bramy przeszło ponad 110 tys. więźniów. Obóz można zwiedzać codziennie, w okresie od maja do września w godz. 9-17. Wstęp darmowy (szczegóły na www.stutthof.pl).
To ewenement na skalę europejską. Bo niezwykle rzadko zdarza się, by las wyrastał obok dużego miasta. I w dodatku stanowił jego integralną część.
Zielona gęstwina o powierzchni prawie 20 tys. hektarów rozciąga się wzdłuż całej trójmiejskiej aglomeracji. Zielony park podzielić można na dwie części: niższą południową (czyli Lasy Oliwskie ciągnące się aż do gdyńskiej dzielnicy Mały Kack i rzeki Kaczej) i wyższą, większą część północną (przebiegającą wzdłuż granicy Gdyni i tzw. Małego Trójmiasta: Rumi, Redy i Wejherowa).
Ale najpiękniejsze są Lasy Oliwskie, nazywane "małymi bieszczadami", bo przez ukształtowanie terenu i szatę roślinną do złudzenia przypominają górski krajobraz. Przez Lasy Oliwskie i cały Trójmiejski Park Krajobrazowy biegnie wiele szlaków turystycznych.
Na terenie parku żyją m.in. sarny, jelenie, zające, wiewiórki, dziki i bobry. Uwagę przyciągają niezwykłe pomniki przyrody. W Dolinie Radości nie sposób ominąć gigantycznego Diabelskiego Kamienia (12,5 m obwodu), w alei dębowej w dolinie Samborowo rośnie aż 11 imponujących dębów szypułkowych, które zostały uznane za pomniki przyrody. Ich wiek określa się na 150-300 lat.
Więcej informacji znajdziemy na www.tpkgdansk.pl.
Czy można być jednocześnie nad morzem, na pustyni, nad jeziorem i pośród bagien? Oczywiście - w Słowińskim Parku Narodowym.
Przez setki lat ludzie próbowali wygrać walkę z piaskiem i wiatrem. Ale ruchome wydmy w swojej wędrówce i tak zasypywały jeziora, las i całe wsie. Od kilkudziesięciu lat z przyrodą nikt nie walczy - ochronę nad nadbałtycką mierzeją między Łebą i Rowami przejął Słowiński Park Narodowy. Obejmuje on ponad 32 tys. hektarów morza, lasów, bagien i wydm. Rośnie tu ponad dwa tysiące gatunków roślin, żyje ponad 250 gatunków ptaków. Od lat 70. ubiegłego wieku park jest na liście Światowych Rezerwatów Biosfery UNESCO.
Największą jego atrakcją są rozległe ruchome wydmy tworzące niesamowitą, zmienną scenerię. Wiejące z północnego zachodu wiatry powodują, że wydmy przesuwają się w kierunku południowo-wschodnim i wkraczają do jeziora Łebsko. Czasem spod piasku wyłaniają się fragmenty różnych obiektów, np. poniemieckiej szkoły szybowcowej czy szałasu pasterskiego.
Spod bramy Słowińskiego Parku Narodowego w miejscowości Rąbka na wydmy wiedzie sześciokilometrowy szlak. Jednym z najwyższych wzniesień w tej okolicy jest Łącka Górka, z której roztacza się pustynny krajobraz.
Miejscowość Rąbki, czynne codziennie w godz. 8-21, bilety: 3-6 zł, www.slowinski.parknarodowy.com.
Park Oliwski, zwany często ogrodem opackim, to najstarsze istniejące założenie parkowe w Gdańsku, które obejmuje 13 hektarów terenu. Położony jest w centrum dzielnicy Oliwa na terenie dawnego opactwa cysterskiego. Najstarsze wzmianki o owocowych ogrodach przy posiadłości opata oliwskiego pochodzą z epoki średniowiecza.
Kształt zbliżony do obecnego park zyskał jednak dopiero w epoce nowożytnej. Wtedy opat Jan Rybiński zatrudnił ogrodnika Hentschla. Już wtedy wykonano oś widokową zwaną Drogą do Wieczności. Jest to szpaler przystrzyżonych lip, połączony z podłużnym stawem. Dzięki umieszczeniu parku Oliwskiego na niewielkim wzniesieniu widok łączy się z panoramą Zatoki Gdańskiej, na horyzoncie tworząc złudzenie optyczne osi ciągnącej się aż do samego morza. Następny opat przebudował pozostałe części parku, wzorując się na ogrodach orientalnych i chińskich. W XVIII w. powstała kaskada na potoku oliwskim, wykonano oranżerię, zaprojektowano też dwa stawy, istniejące do dzisiaj. W następnych latach założenie parkowe niewiele się zmieniło.
W XIX w. sprowadzano egzotyczne rośliny, a w roku 1910 wykonano alpinarium oraz przebudowano oranżerię na palmiarnię i cieplarnię. Park Oliwski odwiedziło wiele znanych osób, m.in. Napoleon Bonaparte, Adolf Hitler, August III Sas czy Jan Paweł II. Ogród został wpisany do rejestru zabytków tuż po II wojnie światowej. Obecnie jest to jedno z najchętniej odwiedzanych przez turystów miejsc w Gdańsku - rocznie spaceruje tam 700 tys. osób. W dawnym Pałacu Opatów znajduje się muzeum sztuki współczesnej, w spichlerzu opackim muzeum etnograficzne. Oba są oddziałami Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Gdańsk Oliwa, ul. Opacka, otwarty w godz. 5-23, wstęp wolny, www.parkoliwski.gdansk.pl.
Gdyński klif - opadająca stromo do Zatoki Gdańskiej wschodnia ściana Kępy Redłowskiej - leży na granicy Orłowa i Redłowa. Na skutek sztormów ściana osuwiska cofa się średnio o jeden metr rocznie. To gdyńska ikona, która pojawia się na zdjęciach, pocztówkach i kręconych w Gdyni filmach. Z pewnością jest jednym z najpiękniejszych zakątków polskiego Wybrzeża, z którego roztacza się wspaniały widok na miasto, Zatokę Gdańską, i który sam w sobie stanowi obraz niezwykły.
Wysoki na 60 m klif to żywe laboratorium geologiczne. Można tu obserwować abrazję morską - niszczącą erozję zachodzącą na stromych brzegach mórz i oceanów - spowodowaną podmywaniem skarpy przez morskie fale. Na skutek ich działania klif sukcesywnie cofa się w głąb lądu, powodując osuwiska i odsłaniając przekrój geologiczny skarpy. Gdynianie mówią, że to żywy teatr przyrody w czterech odsłonach pór roku. Urwisko jest częścią rezerwatu Kępa Redłowska, który obejmuje pokrytą lasem część kępy z plażą i klifowym brzegiem. Utworzony w 1938 r. należy do najstarszych polskich rezerwatów i zajmuje ponad 120 hektarów.
W 1920 r. w małej rybackiej chacie u stóp klifu spędzał wakacje Stefan Żeromski z rodziną.
Do klifu najlepiej dojechać lub dojść ul. Orłowską w stronę molo, a potem pójść plażą w lewo (na północ).
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze