Turniej o mistrzostwo Europy odbędzie się w dniach 16-30 czerwca 2017 r., w sześciu polskich miastach - Gdyni, Bydgoszczy, Lublinie, Kielcach, Tychach oraz Krakowie. Wystąpi w nim dwanaście zespołów, które podzielone zostaną na trzy grupy (losowanie odbędzie się 1 grudnia w Krakowie). Do Polaków po eliminacjach dołączyły: Czechy, Włochy, Macedonia, Portugalia, Dania, Szwecja, Niemcy, Słowacja, Anglia, Serbia oraz Hiszpania. W składach tych drużyn może podczas turnieju aż zaroić się od wschodzących gwiazd światowego futbolu (rocznik 1994 i młodsi), chociaż na dziś nie wiemy jeszcze kto do Polski przyjedzie. Tacy zawodnicy mogą się pojawić także w naszej reprezentacji (Arkadiusz Milik - na zdjęciu, Piotr Zieliński, Bartosz Kapustka czy Karol Linetty), my jednak skupimy się na piłkarzach innych drużyn.
19-letni napastnik, wielka nadzieja angielskiej piłki. W ostatnich miesiącach zrobił błyskawiczną karierę. W pierwszym zespole Manchesteru United (jest wychowankiem klubu, do jego akademii trafił w wieku siedmiu lat) zadebiutował w lutym tego roku i od razu zdobył dwie bramki w meczu Ligi Europy z Midtjylland. Stał się tym samym najmłodszym strzelcem "Czerwonych Diabłów" w historii europejskich pucharów (pobił rekord legendarnego George'a Besta).
Do końca sezonu strzelił pięć bramek w Premier League, do siatki trafił też w reprezentacyjnym debiucie z Australią i niespodziewanie znalazł się w kadrze na Euro 2016. Angielscy komentatorzy mieli pretensje do Roya Hodgsona, że w turnieju finałowym korzystał z utalentowanego młodziana zbyt rzadko, wypominali mu szczególnie fakt, że zbyt późno wpuścił Rashforda na boisko w przegranym 1:2 meczu 1/8 finału z Islandią.
22-letni środkowy pomocnik, jedno z wielu odkryć Diego Simeone. Zresztą Saul stylem gry przypomina trenera Atletico Madryt z czasów jego boiskowej kariery, choć ma większe możliwości w ofensywie. Potrafi być bardzo agresywny i nieprzyjemny dla rywala, ale przy tym dużo daje też zespołowi w grze do przodu. To on był autorem jednej z najpiękniejszych bramek poprzedniej edycji Ligi Mistrzów, kiedy w półfinałowym meczu z Bayernem Monachium po niesamowitej indywidualnej akcji pokonał Manuela Neuera. Co ciekawe prawo pierwokupu Saula z Atletico kilka lat temu zagwarantowała sobie Barcelona, a klauzula odstępnego wynosi 60 mln euro.
W poprzednim sezonie bardzo często stawiał na niego w Bayernie Monachium Josep Gaurdiola, Kimmich udanie zaprezentował się również podczas Euro 2016. Jest bardzo wszechstronny może grać na kilku pozycjach w obronie i pomocy. W obecnym sezonie imponuje skutecznością - z siedmioma bramkami (cztery w Bundeslidze i trzy w Lidze Mistrzów) jest drugim po Robercie Lewandowskim strzelcem Bayernu.
Jedna z największych rewelacji Euro 2016. Miał duży udział w zdobyciu przez Portugalię tytułu mistrzowskiego, m.in. zdobył arcyważną bramkę w meczu ćwierćfinałowym z Polską. Zasłużenie odebrał również nagrodę dla najlepszego młodego zawodnika turnieju (dla piłkarzy urodzonych po 1 stycznia 1994 r.).
Już przed Euro 2016 podpisał kontrakt z Bayernem Monachium, a klub z Bawarii zapłacić musiał Benfice za 19-latka aż 35 milionów Euro (przy spełnieniu odpowiednich warunków suma może wzrosnąć aż do 80 milionów!). W Bayernie póki co wdraża się do zespołu, na razie gra niewiele, ale w przyszłości może być kluczowym zawodnikiem najlepszej niemieckiej drużyny.
We Włoszech nie mają wątpliwości, że w bramce reprezentacji Italii zostanie następcą swojego wielkiego imiennika - Buffona. Donnarumma to fenomen na skalę światową. W serie A zadebiutował w barwach Milanu w wieku 16 lat i 242 dni stając się drugim najmłodszym bramkarzem w historii rozgrywek. Absolutny rekord pobił w reprezentacji narodowej - kiedy 2 września tego roku pojawił się na boisku w towarzyskim spotkaniu z Francją miał 17 lat i 189 dni. Symboliczne było to, że w przerwie meczu zmienił 38-letniego Buffona. Kiedy wielki "Gigi" zdecyduje się zejść ze sceny, berło przekaże zapewne Donnarummie. Bramkarz Milanu dopiero w lutym przyszłego roku odbierze dowód osobisty, a już ma 42 mecze rozegrane w Serie A! Przy pokaźnym wzroście (196 cm) imponuje kocią zwinnością i niesamowitym refleksem. W przyszłości może zostać najlepszym bramkarzem świata.
Błyskotliwy, niezwykle dynamiczny skrzydłowy. Po bardzo dobrym sezonie 2015/16 w Schalke 04 Gelsenkirchen (osiem goli i sześć asyst w Bundeslidze) Manchester City postanowił wydać na niego aż 50 milionów euro. W Premiership na razie rozpoznaje teren i wdraża się w system Pepa Guardioli, ale możliwości ma ogromne. 20-latek ma już za sobą debiut w dorosłej reprezentacji Niemiec (do tej pory cztery mecze).
Jego gwiazda rozbłysła w Liverpoolu, gdzie już jako nastolatek czarował niezwykłymi umiejętnościami. Po trzech bardzo udanych sezonach, latem 2015 roku zdecydował się na przenosimy do Manchesteru City, czego kibice The Reds nie mogą mu wybaczyć do dziś. Kosztował 60 milionów euro, ale długo nie spełniał pokładanych w nim nadziei. Na dodatek sprawiał sporo problemów pozaboiskowych. W Premier League w 31 meczach zdobył sześć goli i miał zaledwie dwie asysty, co jak na skrzydłowego było wynikiem fatalnym. Mimo tego pojechał na Euro 2016, gdzie jednak podobnie jak cała reprezentacja Anglii okrutnie zawiódł. Obecny sezon zaczął dużo lepiej (we wszystkich rozgrywkach już pięć goli oraz siedem asyst) i wreszcie zaczyna wracać na właściwe tory.
21-letni skrzydłowy lub ofensywny pomocnik. Piłkarsko wychowany w VfB Stuttgart, ale już w wieku 16 lat przeniósł się do Arsenalu. Tam jednak mimo wielu prób nie przebił się do składu pierwszego zespołu i przed obecnym sezonem wrócił do Niemiec - trafił do Werderu Brema. Do Bundesligi wszedł z przytupem. W dziewięciu meczach zdobył cztery gole i dołożył asystę, a Joachim Loew powołał go do reprezentacji na niedawne mecze z San Marino w eliminacjach mistrzostw świata i towarzyski z Włochami. W tym przypadku Gnabry zaliczył już prawdziwe wejście smoka, gdyż strzelając trzy gole amatorom z San Marino stał się pierwszym niemieckim zawodnikiem od 1976 r., który w debiucie popisał się hat-trickiem (przed nim jako ostatni dokonał tego Dieter Mueller).
Jedno z największych odkryć obecnego sezonu w europejskiej piłce (na zdjęciu z prawej). 20-latek z dobrej strony pokazał się w poprzednim sezonie kiedy był wypożyczony z Realu do Espanyolu Barcelona i teraz coraz odważniej przebija się do składu "Królewskich", chociaż konkurencję ma przecież ogromną. Może grać na kilku pozycjach w ofensywie, ale najlepiej czuje się w roli "10". W tym sezonie we wszystkich rozgrywkach zagrał w 11 meczach i zdobył już sześć goli - jednego z nich w starciu z Legią Warszawa w Lidze Mistrzów. W maju zadebiutował też w pierwszej reprezentacji Hiszpanii.
22-letni zawodnik, który może grać jako środkowy lub prawy obrońca, a także defensywny pomocnik. Na szerokie wody wypłynął w SC Freiburg, a latem 2014 roku został piłkarzem Borussii Dortmund. Był najmłodszym zawodnikiem w kadrze Niemiec podczas zakończonych triumfem mistrzostw świata w Brazylii, choć ani razu nie pojawił się na boisku. Do dziś rozegrał w dorosłej kadrze 10 spotkań, a od dwóch sezonów jest podstawowym zawodnikiem Borussii. Bardzo solidny i jak na swój wiek odpowiedzialny taktycznie piłkarz.
Starszy o dwa lata brat bramkarza Lechii Vanji Milinkovicia-Savicia, podobnie jak on urodzony w Hiszpanii i stawiający swoje pierwsze piłkarskie kroki w Vojvodinie Nowy Sad. W wieku 19 lat wyjechał do belgijskiego Genk i po jednym sezonie został kupiony przez Lazio Rzym (na zdjęciu w jasnym stroju). Tam niemal z miejsca stał się podstawowym zawodnikiem i tak jest do dzisiaj. Kiedy tylko nie ma problemów zdrowotnych, jest jednym z reżyserów gry Lazio i należy do wyróżniających się zawodników zespołu. W młodzieżowej piłce ma już dwa tytuły, poprowadził reprezentację Serbii do złota najpierw mistrzostw Europy do lat 19 (2013 rok), a potem mistrzostw świata do lat 20 (2015 rok).
Ma 22 lata, a to już czwarty sezon kiedy należy do absolutnie podstawowych zawodników VfL Wolfsburg. W Bundeslidze rozegrał już ponad 100 meczów i zdobył 18 goli. Środkowy pomocnik głównie myślący o ofensywie, dysponujący dobrym przeglądem pola i zmysłem do gry kombinacyjnej. Kapitan niemieckiej młodzieżówki, ale póki co nie zaistniał w pierwszej reprezentacji. Do tej pory rozegrał w niej tylko jeden mecz - z Polską w maju 2014 r. w Hamburgu, kiedy oba zespoły wystąpiły w mocno rezerwowych składach.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze