W sensie czysto dosłownym. Muzycy od samego początku swej działalności mocno stawiali na hałas, idąc wyraźnie w ślady jednych z pionierów estetyki, w której się poruszają, mistrzów gatunku, zwanego shoegaze, zespołu My Bloody Valentine. Amerykanie potrafią - podobnie jak ich mistrzowie - postawić na scenie prawdziwą ścianę wzmacniaczy. I nie wahają się ich użyć. Na ich koncert naprawdę trzeba wziąć zatyczki do uszu.
Muzycy grupy dbają o coś, o czym wielu artystów zapomina - o to, żeby mieć własne, rozpoznawalne na pierwszy rzut ucha, charakterystyczne brzmienie. Nic dziwnego zresztą - lider zespołu, Oliver Ackermann, to prawdziwy pasjonat, jeśli chodzi o brzmienie, a zwłaszcza - brzmienie gitar. Poza graniem w zespole ma znaną w środowisku gitarzystów z alternatywnej sceny muzycznej wytwórnię gitarowych efektów o wymownej nazwie Death By Audio.
To trzeba przyznać tym muzykom - lubią i potrafią zaskoczyć. A na ich koncertach spodziewać się można niemal wszystkiego i żaden z nich nie jest taki, jak poprzednie. A to uciekają w sprzężenia i dźwiękowe pętle, a to idą w stronę ogromnej ekspresji i miotają się po scenie przez cały koncert, a to wreszcie - jak zrobili podczas nowojorskiego występu na początku trwającej właśnie trasy po Stanach i Europie - kończą koncert niezwykłym świetlno-dźwiękowym performancem.
Członkowie grupy A Place To Bury Strangers nie zapominają, że koncert potencjalnie może być zjawiskiem działającym na wielu płaszczyznach. A więc rzadko ograniczają się tylko do grania muzyki - czyli atakowania zmysłu słuchu. Zwykle dostarczają widzom wrażeń dla wielu innych zmysłów: prezentują wizualizacje albo nietypowe pokazy laserowo-świetlne, zasnuwają całą scenę gęstym dymem albo wchodzą z widzami w bezpośrednią interakcję, schodząc ze sceny i mieszając się z publicznością.
Członkowie grupy A Place To Bury Strangers nie stoją w miejscu, a już tym bardziej nie odcinają kuponów od tego, co zrobili wcześniej. Wręcz przeciwnie - cały czas się rozwijają, eksperymentują, wprowadzają w życie nowe pomysły. Na początku ich twórczość kwalifikowana była jako dość klasyczny shoegaze, dziś jest raczej bliższa muzyce noise. Nie sposób powiedzieć, co będą grali jutro.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze