Poniżej Kuchni Rosyjskiej, obok sklepiku z pamiątkami widać drewniane drzwiczki zamknięte dzisiaj na cztery spusty.
Gdy byłem dzieckiem, każdy spacer z rodzicami czy dziadkami ul. Długą i odwiedziny Neptuna kończył się tym samym słodkim rytuałem. Schodziło się po małych schodkach w dół i kupowało włoskie rurki z kremem. Ależ to był rarytas!
Mam w domu nawet czarno-biały film z początku lat 80-tych, na którym, na tle fontanny Neptuna właśnie, ja i moja siostra zajadamy się takimi rurkami.
Nie pamiętam czy to miejsce miało jakąś oficjalną nazwę, umknęło mi także kiedy zakończyło swoją działalność.
W sąsiedztwie wyburzonego niedawno Domu Towarowego Centrum we Wrzeszczu wciąż mieści się niewielki pawilon. Dzisiaj zajmuje go bank, ale jeszcze parę lat temu oferowano tam znacznie słodsze produkty niż kredyty i lokaty.
Codziennie dawało się dostrzec formującą się tam kolejki chętnych. Apogeum oblężenia miejsce przeżywało w każdy tłusty czwartek. Bo kto tego dnia nie chciałby zjeść ogromnego, pysznego, ciepłego i przede wszystkim świeżego pączka?
Kilka lat temu ta cukiernia zniknęła jednak z gdańskiej mapy słodkości.
Wiem, że to może nic oryginalnego, bo kultowa (nie boję się użyć tego słowa) lodziarnia przy ul. Sukienniczej ma liczne grono miłośników, ale skoro ja też do nich należę, to nie mogłem jej pominąć. W tym przypadku zmieniło się niewiele.
Założony, jak głosi szyld, w 1962 roku Miś istnieje do dzisiaj i wciąż raczy klientów pysznymi lodami. Smaków jest zaledwie kilka, to nie to co teraz w innych wielkich lodziarniach, ale założę się, że nigdzie tak jak tam nie smakuje gałka o smaku truskawkowym i cytrynowym (wymieniam moje ulubione).
No i jeszcze ten niezmienny wystrój i klimat PRL-u, który skutecznie podtrzymują dwie wiecznie niezadowolone panie ekspedientki ubrane w fartuchy z epoki.
Kolejny przysmak, po którym zostały już tylko wspomnienia. Zmieniło się wszystko i budynek i menu. W miejscu, gdzie jeszcze w latach 90. można było zjeść donata, serwują dzisiaj kebab.
Donaty były unikatem do późnych lat 80. na rynku zdominowanym przez pączki z nadzieniem różanym. Atrakcją był nie tyle ich smak, ale sam kształt oraz tajemnicza maszyna do ich produkcji, która smażyła je w niezbyt zawrotnym tempie, co powodowało, że często trzeba było stać po nie w kolejce.
Luksusowa kawiarnia powstała pod koniec lat 70. w piętrowym lokalu przy ul. 10 Lutego w Gdyni. W szarych czasach PRL-u złota kawiarnia była prawdziwym powiewem luksusu. Zarówno z zewnątrz, jak i w środku, w wystroju dominował złoty kolor.
Od początku kawiarnia cieszyła się ogromną popularnością. To tam chodziło się na rodzinne spotkania, randki i po prostu - ze zwykłego łakomstwa.
Nigdzie indziej nie było tak wielkich i smacznych deserów lodowych, ciast i tortów, w tym tego najbardziej porządnego - Marcello.
Po roku 1990 legenda Delicji nieco przygasła. Siermiężny wystrój przegrał z sieciowymi kawiarniami, które były oznaką upragnionego Zachodu. Na szczęście wystrój uległ lekkiej kosmetyce, pojawiły się nawet wygodne kanapy do siedzenia.
Nie zmieniła się jednak oferta. Nadal w karcie znajdziemy pyszne słodkości i dzięki temu kawiarnia wróciła na mapę miejsc, które warto odwiedzać.
Z pewnością każdy z Was ma gdzieś w pamięci takie miejsca, gdzie mieszkają jego słodkie smaki dzieciństwa. I podobnie jak w tych przez nas opisanych, część wciąż działa, a część zniknęła bezpowrotnie. Piszcie (maile i komentarze), przysyłajcie zdjęcia (im starsze tym lepsze). Mój adres: michal.brancewicz@gdansk.agora.pl
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze