Słodki smak dzieciństwa: te miejsca polecają czytelnicy

Po moim tekście: Słodki smak dzieciństwa. Tam były pyszne lody i ciastka, dostałem mnóstwo maili z fantastycznymi, niejednokrotnie nostalgicznymi, opisami wspomnień czytelników. Część z nich chcę Wam zaprezentować.

Cukiernia W-Z istnieje do dzisiaj i aż dziw mnie bierze, że sam o niej nie wspomniałem, choć przecież właśnie tam chodziłem z babcią na przepyszny sernik. Na szczęście wyręczyli mnie nasi czytelnicy:

Elżbieta Szeler

Brakuje mi w Pańskich wspomnieniach słodkości Trójmiasta Cukierni W-Z z wuzetkami i konduktorem z tramwaju nr 9 wołającym: ,,Prozmeeeet, cukiernia Wu-Zeeeet". A w ogóle kto go jeszcze pamięta - bilet ze Stogów na Targ Węglowy 90 gr. i konduktor w tramwaju. Pamiętam jeszcze - Targowisko, apteka blisko (to przystanek przy Chmielnej - tam było miejskie targowisko)

Hanna Białopolska

Pana artykuł spowodował, że wróciły moje wspomnienia z dzieciństwa i smak dawnych lodów i ciastek. W mojej pamięci pozostały dwie cukiernie - pierwsza to W-Z na ulicy Słodowników, gdzie w niedzielę, po obiedzie wędrowało się na spacer całą rodziną na pączki lub ciastka na wynos (te na wynos to właśnie ciastka zwane w-z) oraz druga cukiernia to "Murzynek" na Podwalu Staromiejskim, z fotografią murzynka nad oknem wystawowym, serwująca najsmaczniejsze ciepłe lody.

Pozdrawiam - Hanna, była mieszkanka Gdańska.

Choć ma już ponad 60 lat również przetrwała do naszych czasów i wciąż jest chętnie odwiedzana, a produkowane tam łakocie znikają bardzo szybko.

Krzysztof

Cukiernia we Wrzeszczu na rogu ulicy Grażyny i Wajdeloty "Paradowska" - moja pierwsza cukiernia (mieszkałem na Grażyny). Istnieje chyba od 1945 roku. Ciastka przepyszne do dziś. Polecam babeczki śmietankowe.

Asia

Ciastka faktycznie dobre w "Paradowskiej", tylko po południu jak człowiek drepcze z pracy zostają smętne resztki albo po prostu zamykają wcześniej :) No i aż się łezka kreci w oku jak słyszę: "Których ciastek jej dziś nałożyć" :D Jagodzianki mniaaaam

To miejsce niestety już nie istnieje. Powstało w latach 50. jako mała budka, w której lody własnej roboty sprzedawał pan o nazwisku Papuga. Zdjęcie przedstawia trzecią lokalizację tego miejsca, gdzie (o ile się nie mylę) lodziarnia już pod nazwą Sorento przeniosła się w latach 70. A tak wspominają ją nasi czytelnicy:

Eurotram

Z miejsc godnych uwagi należy też wspomnieć lodziarnię Sorento (blisko Teatru Miniatura). Dziadek zawsze mówił, że idziemy na lody "do Papugi" [od nazwiska założyciela red.]  Tam gałki lodów były z kolei większe od normalnych. Smaków było niewiele, ale też dobre: śmietankowe, truskawkowe, czekoladowe i na końcu (jako czwarty smak) doszły rewelacyjne jagodowe. Tej lodziarni też już nie ma :(

Jolanta van Nispen-Kleina

Ja cofnę się jeszcze dalej w czasie, Papuga lodziarnia na Grunwaldzkiej we Wrzeszczu. obecnie chyba sklep RTV albo muzyczny... Zostały wspomnienia i smak dobrych pączków i lodów :))) Pozdrawiam

Dla wielu jest obiektem kultu. Założona w 1956 roku przez Włocha Oronzo de Marco lodziarnia latem wciąż przyciąga tłumy spacerujące ul. Bohaterów Monte Cassino.

Pani Elżbieta Szeler wspomina po raz kolejny:

Lody u Włocha - Monciak, lody jak z bajki, a rodzice pili w maciupeńkich filiżaneczkach kawę od Włocha. I dodaje inne sopockie miejsce, które umieszczam ze względu na opis: No i Melba w Grand Hotelu - moje 18 urodziny Tata zaprosił mnie na melbę: łabędź z ptysia i smak, którego nie zapomnę do końca życia - a ja czułam się jak księżniczka: sukienka w kratkę vichy uszyta specjalnie na tą okazję, białe rękawiczki do łokcia i parasolik od słońca... ech

kulam:

już ktoś napisał, lodziarnia Milano, i najlepsze lody w Trójmieście, kolejki niebotyczne, ale jak się chciało posmakować "malagi" to trzeba było stać

Miejsce, po którym nie ma już chyba śladu (oprócz tego w pamięci). Swoim wspomnieniem podzielił się ze mną Przemysław Diering:

Chyba jeszcze do połowy lat 80 tych każdy wypad z mamą lub babcią do Sopotów kojarzył mi się z wizytą w malutkiej cukierence, której nazwy niestety nie pamiętam. Mieściła się prawie przy Monciaku, a dokładnie w uliczce pomiędzy dzisiejszym "domem towarowym" z przegustowną niebieską elewacją a tajską restauracją.

A co tam tak uwielbiałem? Nugaty, boskie nugaty.

Lodziarnia istnieje do dzisiaj i ma szerokie grono fanów.

Ewa Maszke

Lodziarnia "Mariola", w Gdyni, ul. Ejsmonda, niedaleko Bulwaru, koło hotelu Nadmorski. Teraz kawiarnia, kiedyś co weekend stało się kilometrowej kolejce, żeby zjeść najlepsze w Gdyni gałkowe lody:)

S.

Mariola - lodziarnia w Gdyni, blisko bulwaru, pod koniec lat osiemdziesiątych była tak samo popularna jak Delicje. Chyba nadal istnieje, dwa lata temu zabrałam tam córkę, lody były pyszne :-)

Bart Man

ah, piszemy o słodkich rzeczach :-) no to Mariola w Gdyni przy Polance Redłowskiej.

Miejsce na rogu ul. Świętojańskiej i Traugutta było swego czasu chętnie odwiedzane przez miłośników bitej śmietany i galaretki. Jeszcze do niedawna stało puste, ale teraz swoją kolejną siedzibę otworzyła tam Lodziarnia Mariola.

katoos

A na rogu Świętojańskiej i Traugutta był sklep firmowy mleczarni Kosakowo. Pamiętam, kiedy po skończonych zakupach Babunia zabierała mnie na gorące kakao z bitą śmietaną, bo można tam było kupić nabiał, ale też było kilka stolików, przy których zjadało się twarożki albo wypijało mleko czy też kakao. Ech, czasy.

a

I w Kosakowie jeszcze galaretka z bitą śmietaną i różnego rodzaju koktajle mleczne :) mniam

Z kolei po innym tekście. Słodki smak dzieciństwa. Eskimos, Eskimo, Eskimosik? otrzymałem kolejne sympatyczne wspomnienia dotyczące tych miejsc.

Michel Helena

Siedziałem w 18-tce w jednej ławce z Kaziem Lodzkim [Łódzkim? red.], synem właściciela lodziarni Eskimos.. Rodzice Kazia częstowali mnie lodami... byłem szczęściarzem.

Nazwa Eskimoska powstała na skutek sprzedaży lodziarni. Została sprzedana wartość materialna, ale nie marka "Eskimos". Nowy właściciel nie mogąc używać nazwy Eskimos nazwał lodziarnię podobnie.

Stefan Figlarowicz

Jako studenci PG mieszkający w akademikach na Wyspiańskiego we Wrzeszczu w latach 60. zajadaliśmy się w barze mlecznym Akademickim dużymi porcjami ryżu z kwaśną śmietaną z cukrem lub z dżemem do wyboru. Wyprowadzaliśmy obsługę z równowagi kiedy prosiliśmy o cukier i dżem razem. Miła, skądinąd, pani tłumaczyła, że takiego zestawu nie ma w karcie, tzn. nie jest wyceniony.

Dorota Kaczorowska

Właśnie przeczyłam artykuł i chciałam powspominać "stare" czasy. Odkąd tylko pamiętam zawsze chodziłyśmy z mamą na pyszne lody do Eskimosika na rynku. Pamiętam stanie w długi kolejkach i proszenie żeby mi kupiła trzy gałki zamiast jednej. Oczywiście im byłam starsza, tym ilość gałek się zwiększała i już nie miałam dylematu jakie smaki wybrać, bo najbardziej lubiłam malagę, karmel, wanilię i kakao

MagdaN

Zawsze byłam klientką lodów Eskimo w piwnicy, ale któregoś dnia przyjechałam z dziećmi na lody i było zamknięte. Poszliśmy kawałek dalej do Eskimosika na rynku. Powiem szczerze, że lody były pyszne, obsługa miła, i zjedliśmy jeszcze po kebabie, który był równie pyszny jak lody. Teraz na pewno będę przyjeżdżała do Eskimosika bo takiego dobrego smaku lodów karmelowych to chyba nigdy nie jadłam!