To prawdziwy hit wśród odwiedzających. A wszystko zaczęło się od prostego pomysłu, żeby na wybiegu dla surykatek zainstalować...kwarcówkę. - Postanowiliśmy urozmaicić im życie, żeby nie siedziały cały czas w środku z żyrafami - tłumaczy Michał Targowski, dyrektor ZOO w Oliwie.
DOMINIK SADOWSKI
Bo wybieg dla tych niewielkich drapieżników znajduje się właśnie w żyrafiarni.
- Surykatki to ciepłolubne, afrykańskie, grupowe drapieżniki - One non-stop wychodzą na zewnątrz, nawet przy zerowych i minusowych temperaturach.
DOMINIK SADOWSKI
Teraz mają fajną kwarcówę na dworze i wszystkie się przy niej wygrzewają - dodaje Targowski. - Cała grupka przy takiej lampie stoi. Odpowiednio drutami osłonięta, żeby one się nie spaliły. I tak się surykatki opalają. Zwiedzający są zachwyceni.
Żyrafy większość czasu mimo wszystko spędzają w pawilonie. - Czasem wychodzą na zewnątrz ale zimą, nawet teraz jak nie ma mrozów, są to jednak dość rzadkie wypady - mówi dyrektor ogrodu.
W Zoo w Oliwie mieszkają w tej chwili cztery żyrafy. - Same chłopaki - mówi Targowski. - I w ciągu najbliższych lat samica żadna do nas nie przyjedzie.
DOMINIK SADOWSKI
Samce zostały rozdzielone parami. - Są osobno, bo raz po raz potrafią się poróżnić, a tu jest zbyt mała powierzchnia, żeby to tolerować - wyjaśnia Targowski. - Na dworze, przy tak dużej powierzchni nie ma żadnego problemu, żeby były razem, natomiast w środku są dobrane dwa po dwa. Te dwa żyją w zgodzie i te dwa żyją w zgodzie. Niestety zawsze jest niebezpieczeństwo, bo one się okładają szyjami, przepychają, powierzchnia jest mała, mogłyby dojść do niepotrzebnej kontuzji.
Tej zimy na wybiegu można podziwiać m.in. dwie słonice: Katkę i Wiki. - To jest zbawienie, że o tej porze roku słoń może pół dnia albo i cały dzień być na dworze - przyznaje dyrektor ZOO. - Deszcz im nie przeszkadza.
W Oliwie mieszkają dwa słonie: jeden indyjski, drugi afrykański. Obie samice są już w podeszłym wieku.
- Wiki, indyjska, ma 55 lat - mówi Targowski. - A słoń jak ma ponad 50 lat to już każdy rok jest mu darowany. Katka jest młodsza, podchodzi pod 40-tkę.
- Pielęgniarze świetnie z nimi pracują - dodaje Targowski. - Nasze słonie nigdy się nie nudzą, co chwilę mają jakieś urozmaicenia, zajęcia - to na pewno daje im lepszy komfort psychiczny, bo słoń jest zwierzęciem myślącym. Pozostawiony samemu sobie źle się czuje. Przeprowadza się z nimi codzienne treningi, które bardzo lubią. Po drugie, bardzo dobra karma. Z nimi się rozmawia. Myślę, że to jest też przyczyną, że pomimo sędziwego wieku kolejne sezony będą z nami. Ale jestem świadomy, że każdy rok jest darowany. Mamy problem co będzie dalej, bo do tych warunków to my słoni nie dostaniemy. Niestety, w najbliższych planach rozwojowych słoniarni nie ma. Nie ma na to szans, tym bardziej, że to wydatek rzędu 25-30 mln zł.
Lew i lwice większość dnia spędzają na wybiegu. Póki co wciąż jeszcze obserwują się przez kraty. - Codziennie są wypuszczane. Mruczą do siebie. Szczególnie jak lwice mają ruję - mówi dyrektor ogrodu.
Drapieżniki chętnie wylegują się na terenie wybiegu.
- Tu jest taki trik, że pod ziemią znajdują się kable, część z nich jest przy punkcie widokowym - opowiada Targowski. - Dzięki elektrycznym przewodom, które biegną pod spodem, ziemia na tym fragmencie jest cieplejsza, więc lwy lubią się tu wylegiwać.
Lwy mają się dobrze. I...tyją.
- Arco waży już 193 kilo i jest na diecie, Berghi przytyła o 23 kilo, bo wcześniej ważyła 70. Jedynie Binda trzyma wagę - mówi Targowski. - Arco jeszcze nam urośnie, będzie większy, grzywę będzie miał bujniejszą i jeszcze bardziej czarną.
DOMINIK SADOWSKI
- Jesteśmy przekonani, że w przyszłym roku będą młode - dodaje dyrektor.
Nowy nabytek, mały wielbłąd jednogarbny, też w ciągu dnia bryka sobie po wybiegu. Wielbłądy jednogarbne są w ogrodach większą rzadkością niż dwugarbne. Są też trudniejsze w hodowli i nie lubią mrozów.
DOMINIK SADOWSKI
- Z wielbłądami jednogarbnymi mieliśmy ten problem, że samiec nie chciał kryć - opowiada dyrektor. - Nie wiedzieliśmy dlaczego, podejrzewaliśmy, że był za gruby, że mu się nie chciało. Ostatecznie musieliśmy go wymienić. Stado miało ponad 20 lat, przyszedł czas na młode.
Nowy samiec okazał się być wystarczająco jurny. Pierwszy potomek urodził się dwa tygodnie temu, kolejny jest już w drodze.
DOMINIK SADOWSKI
- To samiczka - mówi Targowski. - Ale musieliśmy sporo o nią walczyć, bo matka na początku nie chciała jej karmić. Na szczęście w końcu się udało i dzisiaj wielbłądek ma się dobrze i dokazuje na wybiegu.
Gdańskie ZOO to jedyny ogród w kraju, który posiada aż tam imponujące stado afrykańskich tońców. - To jest trudny ptak do hodowli. On musi być reprezentowany dużą grupą, musi być dużo osobników, w przeciwnym razie pingwiny czują się niepewnie - mówi Targowski.
Lokalne stado liczy 60 sztuk. Ale jeszcze niedawno było liczniejsze. - Oddaliśmy 20 osobników do Wrocławia - mówi Targowski. - Bardzo to przeżywałem. Ale okazało się, że punktu widzenia hodowlanego to była dobra decyzja. Trochę zrobiło się luźniej i nie było takiej rywalizacji o stanowiska lęgowe. Bo one zawsze w październiku podbierały sobie budulec do gniazda, przeganiały się, wrzeszczały. Taka już ich natura.
Wszystko wskazuje na to, że już niedługo uda się "odrobić straty".
- W tej chwili mamy 24 jaja, nigdy jeszcze tak nie było - cieszy się Targowski. - Na początku przyszłego roku powinniśmy mieć pierwsze pisklęta. Teraz jest świetna pogoda a toniec mimo wszystko jest z tej strefy umiarkowanej i on za bardzo nie lubi potwornych mrozów. Być może w ciągu jednego roku odrobimy to, co oddaliśmy.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze