Andrzej Sulewski zmarł niemal dwa lata temu. Po Gdańsku przechadzał się przez 20 lat, zawsze radosny chętnie dawał się fotografować w wykonanym własnoręcznie stroju pirata, wzorowanym na wyglądzie XV - wiecznych gdańskich kaprów. Bawił historiami, opowiadanymi z pasją i ciętym dowcipem. Nie odmawiał piwa na koszt ofiarodawców. Nosił przy sobie nie tylko pirackie atrybuty, ale również talizmany: łapki koguta, kryształ górski i róg kozicy, czyli ząb po świętej pamięci teściowej. Był żywą legendą i nieszablonową postacią, każdy turysta wiedział, a nawet liczył, że go spotka. Dlatego Gdańsk zaprosił pana Andrzeja do współpracy na rzecz promocji miasta. I tak Gdański Pirat przez wiele lat, z powodzeniem, rozsławiał Gdańsk zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.
Po śmierci pana Andrzeja (na zdjęciu z prezydentem Republiki Chorwacji Stjepanem Mesić'em, rok 2004) powstała luka, a samozwańczy następca - Sławomir Ziembiński - zamiast sympatii wzbudzał kontrowersje. Dlatego magistrat w marcu br. ogłosił konkurs na pełnienie funkcji społecznej Pirata Gdańskiego.
Zgłosiło się czterech kandydatów.
- Chcemy wybrać pirata oryginalnego, który nie byłby prostą kopią pana Andrzeja Sulewskiego - mówił w środę, w przerwie prac komisji konkursowej rzecznik prezydenta Gdańska Antoni Pawlak.
W konkursie mogły wystartować osoby, które:
- są pełnoletnie
- mieszkają na terenie Gdańska
- orientują się w historii Gdańska i sprawach bieżących miasta
- posiadają wysoką kulturę osobistą i odpowiednia prezencję
- mają tzw. koncepcję sprawowania funkcji (pomysł na siebie)
- łatwo nawiązują kontakty
- mile widziana będzie znajomość podstawowych zwrotów w językach obcych
- posiadają nieposzlakowaną opinię.
Pan Jacek Szostak ma 56 lat i przyjechał z Krakowa. W Trójmieście "piratuje" już od dziesięciu sezonów, najczęściej w Gdyni.
- Ubiór kompletowałem przez lata, lubię ludzi, a jeśli będę mógł zasłużyć się dla tak pięknego miasta, będę szczęśliwy - mówił kandydat dziennikarzom.
Leszek Włodarczyk, lat 62, rencista. Urodzony w Gdańsku, przez lata mieszkający przy ul. Długiej. Bez doświadczenia w "piratowaniu".
- To mój debiut - tłumaczył w środę. - Znajomi mnie namówili, przekonując, że byłbym godnym następcą Andrzeja Sulewskiego, z którym się przyjaźniłem.
35-letni Tomasz Grzelakowski wprowadził komisję w niemałe zdumienie. A to za sprawą piłkarskiej koszulki i plastikowych ochraniaczy. Jak potem przekonywał, chciał w ten sposób pokazać, że jest pomysłowy.
- Interesuję się kulturą morską, biorąc udział w konkursie chciałem zaangażować się w jej propagowanie - powiedział Grzelakowski, określający się jako "twórca różnych rzeczy", m.in. graffiti.
Krzysztof Kucharski, lat 35, przewodnik, szefuje ekipie rekonstrukcyjnej "Garnizon Gdański". Studiował historię na Uniwersytecie Gdańskim. Najmłodszy, ale najpewniejszy swego kandydat. Dlaczego wystartował?
- Chciałem, by postać pirata gdańskiego była ponownie odbierana pozytywnie - powiedział Kucharski. - Nie ukrywam, że chciałem też spełnić marzenie córki, która chciała mieć ojca pirata.
Komisja po kilkudziesięciu minutach obrad zdecydowała, że nowym gdańskim piratem będzie Krzysztof Kucharski (w środku).
- Duża kultura, duża wiedza, nienachalność - argumentował Antoni Pawlak, rzecznik prezydenta Gdańska. - Jest też bardzo sympatyczny i kontaktowy. Przede wszystkim zależało nam na tym, by nowa postać pirata nie była repliką pana Andrzeja. Nowy pirat nie może wchodzić w jego buty. Naśladownictwo zawsze jest skazane na bycie podróbką, dlatego szukaliśmy nowości.
Pan Krzysztof - jak dodał rzecznik - pracę zaczyna praktycznie "od zaraz", tym bardziej, że miał już doświadczenie w tego typu przedsięwzięciach współpracując z Centrum Hevelianum.
Jak Krzysztof Kucharski przekonał do siebie komisję? W jego zgłoszeniu czytamy, że pirat "musi być reprezentantem tego, co w Gdańsku najlepsze - kosmopolityzmu, tolerancji, pogody ducha, zadziorności oraz dumy z morskich tradycji". Chce brać udział w imprezach plenerowych kulturalnych i społecznych oraz angażować się w promocję miasta za granicą. Szyjąc strój, który nawiązuje do tzw. Złotego Wieku Piractwa okresu od końca XVI wieku do pierwszej połowy XVIII, postawił m.in. na długi płaszcz, dzięki czemu chciał uniknąć porównań z Andrzejem Sulewskim.
- Świętej pamięci pana Andrzeja nie da się skopiować - mówił. - Stworzył swoją postać i markę, błędem byłoby naśladowanie. Nowy pirat powinien stworzyć postać od nowa i tylko błagać bogów, a szczególnie Neptuna, by gdańszczanie i turyści ją polubili.
Nowy pirat faktycznie do pracy przystąpił "od zaraz". W trakcie spaceru ulicą Długą zwycięzca konkursu spotkał... samozwańczego pirata Sławomira Ziembińskiego (w środku). Wcześniej tłumaczył, że konkurencji się nie boi.
- Załatwiłbym to po piracku! - żartował i odgrażał, że ma nawet sporą załogę. Po spontanicznym spotkaniu był mniej bojowy.
- Pan Ziembiński przywitał się i powiedział, że chciałby współpracować i zaprzyjaźnić się - relacjonuje nowy pirat. - Jak będzie? Zobaczymy, na razie cieszę, że wygrałem, czym sprawiłem dużą radość córce.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze