Budowa pałacu trwała cztery lata i zakończyła się w 1720 r. Front obiektu, którego właścicielami była sławna rodzina von Finckenstein, zorientowany był na zachód. Pałac miał dwa dwupiętrowe skrzydła boczne. Wykonane z piaskowca detale architektoniczne nawiązywały do form rokokowych.
Mansardowy dach wykonany był z zielonej glazurowanej cegły i miał 12 kominów wylotowych w kolorze lśniącego granatu. Całość dachu zdobiła frontowa attyka, składająca się z czterech rzeźb figuralnych, przedstawiających Alegorię Czterech Pór Roku: Jowisz, Junona, Herkules i Wenera.
Pałac otaczał imponujący ogród z romantyczną grotą ogrodową, wyłożoną skorupami ostryg. Do dziś zachowały się grota i fragmenty kanałów łączących ją z pobliskim jeziorem - rezerwatem przyrody Gaudy.
Rezydencja słynęła z bogatego wyposażenia. Były tam m.in. piece wykładane porcelaną miśnieńską, kominki misternie zdobione białymi stiukami, podłogi z czarno-białych włoskich marmurów, ściany wykładane jedwabiem, malowanymi skórzanymi tapetami, szklane dekoracje ścian, galerie obrazów i portretów rodowych. Wśród nich portret Albrechta Konrada Finck von Finckensteina, który uważano za zaginiony, a który w 2000 r. pojawił się na aukcji w Krakowie.
Niezwykle reprezentacyjny charakter miejsca, położonego dodatkowo przy dosyć uczęszczanym wówczas szlaku kurierskim z Królewca, przez Iławę do Kwidzyna, Malborka, a dalej do Berlina, sprawił, że często gościły tu koronowane głowy.
Król Prus Fryderyk Wilhelm I, wydając pozwolenie na budowę pałacu, nałożył na właścicieli obowiązek wydzielenia w nowo zbudowanym obiekcie oddzielnego skrzydła, przeznaczonego na rezydencję dla siebie i swej małżonki, potrzebną królewskiej parze podczas ich podróży.
W pałacu gościł także Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern i jego następcy.
Od 1 kwietnia do 6 czerwca 1807 r. w Kamieńcu Suskim swoją kwaterę miał Napoleon. Oprócz spędzania czasu z Madame Walewską, dowodził stąd też oblężeniem Gdańska. Kiedy Napoleon zobaczył Kamieniec, wyraził się o nim: "Enfin chateau" czyli "Wreszcie porządny pałac".
Urokowi miejsca nie oparł się także Adolf Hitler, oczekujący w 1934 r. na śmierć Paula Hindenburga, konającego w położonej nieopodal rezydencji Neudeck.
W okresie międzywojennym rodzina Finckensteinów miała gościć m.in. Gretę Garbo. Okazją miał być film "Pani Walewska", przygotowywany przez wytwórnię Metro Goldwyn Mayer. Jej wizyta pozostaje jednak wątpliwa, ponieważ po czasie okazało się, że większość scen do produkcji powstała przy użyciu dokładnych makiet pałacu.
22 stycznia 1945 r. Wersal Północy podpalili sołdaci Armii Czerwonej. Od tamtego czasu pozostaje imponującą, trwałą ruiną. Co ciekawe - nadal przyciągającą sławnych i możnych.
W 1966 r., podczas jednego ze swoich pobytów w Polsce, kazała się tam zawieźć Marlena Dietrich, która przyjaźniła się z ostatnim właścicielem obiektu i bywała tutaj wcześniej w okresie międzywojennym. Na widok ruiny zapłakała.
Po II wojnie światowej w dawnej rezydencji utworzono PGR. Co ciekawe i rzadkie, jego zarządcy i personel uszanowali ruiny, nie traktując ich jako idealnego składu materiału budowlanego.
Obecnie Kamieniec to Gospodarstwo Rolne Kamieniec (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością specjalizujące się w hodowli bydła mlecznego). Uporządkowany park i wysprzątane ruiny należały do niedawna do Holdingu Kulczyk.
Dziś gospodarzy tutaj spółka Landeskrone, której właścicielem jest Jan Lubomirski Lanckoroński - były mąż Dominiki Kulczyk, prezes Grupy Landeskrone i Fundacji Książąt Lubomirskich.
Spółka Landeskrone zajmuje się budową nowych i przebudową istniejących obiektów mieszkalnych i usługowych, przeznaczonych dla najbardziej wymagających klientów w największych miastach Polski - Warszawie, Krakowie, Gdańsku, Poznaniu i Łodzi.
Czy księciu uda się to zrobić także z Kamieńcem Suskim? Czy powrót rezydencji pod arystokratyczne skrzydła oznacza happy end? Czas pokaże.
Materiał promocyjny
Materiał promocyjny
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
Wszystkie komentarze