- Kiedyś wymyślałam scenariusze lekcji, bo chciałam, żeby dzieci wynosiły z zajęć jak najwięcej. W pewnym momencie stało mi się to zupełnie obojętne. Koleżanki radziły: odpocznij, wyjedź na dobre wakacje. A ja czułam, że się zapadam. Z dnia na dzień coraz bardziej - opowiada Aneta, 41-letnia nauczycielka.
Psychologiczny obraz wypalenia zawodowego bliski jest depresji lub zespołowi depresyjno-lękowemu. Nie są to objawy, na które można machnąć ręką i powiedzieć sobie: przyjdzie wiosna, poczuję się lepiej.
Copyright © Wyborcza sp. z o.o.
Dzisiejsza gazeta (e-wydanie)
